-
Ogłoszenia
-
Nowa Wersja Forum 28.07.2016
Widzisz problemy skontaktuj się z Nami: redakcja@biomist.pl
-

dardfazer
Użytkownicy-
Zawartość
15 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
Posts dodane przez dardfazer
-
-
1. Może i równanie napisaano ale stronami nie jest uzgodnione, a tak zostać nie może .
2. Racja. Źle przeczytałem.
Swoja drogą bardzo fajna i wyczerpująca wypowiedz, należałoby jeszcze doradzić by użytkownik liczył to w exelu:P. Choć wydaje się, że już wiecej tutaj nie zajrzy bo na "jutro" raczej z raportem nie zdążył.
0 -
Jeśli to raport z laborka na jutro, to późno sie za niego zabierasz. Wszystko powinno byc w instrukcji opisane, jak i co policzyć. Tak to moge sobie tylko gdybać
Odnośnie zagania
1. Uzgodnij równanie reakcji
2. musisz miec podanaą objętość HCl, z niej możesz policzyć do ilu moli wrzucasz
3. Szybkośc to zmiana stężenia w czasie (v=dc/dt) , (czli jesli wiesz ile moli co2 zniknęło mozesz policzyć ile ci powstało chlorku sodu) (szybkosc powinna byc w mol/dn3*s) czas w s
4. Znając szybkość reakcji i stężenia jestes w stanie obliczyc wsp proporcjonalnosci
0 -
Wystarczy zerknąć do książeczki do chemii:) Znajdzie się tam na pewno magiczna informacja o tym że ciśnienie wpływa na reakcje w których wszystkie substraty są gazami, bo inaczej można cisnąć i się nic nie wyciśnie. Polecam lekturę, w niej powinny się też znajdować informacje o tym co dzieje się z wydajnością reakcji (która będzie nazwana przesunięciem równowagi w prawo/lewo) po zmniejszeniu/ zwiekszeniu ciśnienia lub objętości pojemnika w którym znajdują się gazy. Z ciekawszych rzeczy w tym temacie należałoby sie zapoznać z regułą przekory (dodawanie/zabieranie substratów/produktów) a także wpływem temp na reakcje egzo/endoenergetyczne). Czasem znajduje się też informacje o tym że katalizator nie zmienia stałej równowagi reakcji.
0 -
Forum zgodnie z regulaminem którego nie czytałem, służy do pomocy i nauki a nie jako tania sile roboczą do rozwiązującą zadania. Jeśli podasz swoje rozwiązania to ja chętnie pomogę i powiem ci czy jest dobrze,jeśli nie to naprowadzę cię na właściwy "tor". Dodatkowo zadanie 8 jest chyba niedokończone.
0 -
Izomery to związki które maja taki sam zwór sumaryczny ale inny strukturalny. Da się je rysować izomery już od butanu, będzie to np 2-metylopentan i n-butan(prawdopodobnie o taką izomerie ci chodzi). Wraz ze wzrostem ilości atomów węgla w cząsteczce Są oczywiście różne rodzaje izomerii: cis trans, E-Z, optyczna.
0 -
Ogólnie to co pisze jest raczej zebraniem wiedzy zdobytej na studiach. W gim / liceum stroniłem od książek i chemii uczyłem się robiąc zadania. Moim zdaniem nauka chemii nie możne polegać na wkuwaniu wiedzy. Wiedza mam być narzędziem pomocnym w rozwiązywaniu zadań. Ważne są natomiast umiejętności, pisanie równań reakcji, uzgadnianie, obliczanie zadań.
Jeśli chodzi o książki to dla mnie wartościowe są:
Zbiór zadań Pazdro
Ćwiczenia rachunkowe z postaw chemii, Halina Kowalczyk-Dembinska (Cp, Cmol)
Chemia ,Stanisława Hejwowska, Operon- szczegolnie 2 część do chemii organicznej, w pierwczej nieźle się czyta o kwasach zasadach solach
Ćwiczenia operon (do podrecznika powyżej) zadania o tlenkach, kwasach, solach.
Ogolnie w każdej książce do chemii są praktycznie te same informacje:) tylko żeby się do nich dobrać trzeba czytać i oddzielać bajki od konkretów:P Teoretycznie po zapoznaniu się z moim tekstem powinno się znacznie przyjemniej czytać podrecznik do chemii bo majac podstawe można do niej dodawać ciekawostki.
Ja w wolnym czasie będe dalej kontynuował moje wypociny, w których będę się starał zachować formę min bajek maksimum konkretów.
0 -
1. Twoim pierwszym krokiem powinna być identyfikacja stopni utlenienia wszystkich pierwiastków
2. Masz juz podany stopień utlenienia żelaza i wiesz ze przeszło z II na 0 stopień utlenienia, z węglem jest pewien problem bo szczawian jest związkiem organicznym, i powinno się obliczyć jego stopień utlenienia rysując jego strukturę. Następnie liczy się sumę stopniu utlenienia atomów dołączonych do węgla(oprócz innych węgli) i bierze się ich przeciwność, która jest wartościowością węgla. Tutaj dokładnie to zobrazowano.
http://www.gdynia.mm.pl/~drake87/drake87/5/51/F/5107006.html
3. Wiedząc ze utlenianie to zwiększanie stopnia utlenienia, natomiast redukcja to zmniejszanie stopnia utlenienia możesz stwierdzić co jest co:)
JESZCZE JEDNA BARDZO WAŻNA RZECZ, NIE NALEŻY MYLIĆ UTLENIANIA Z UTLENIACZEM I REDUKCJI Z REDUKTOREM. Utlenianie to PROCES, utleniacz to substancja która powoduje że inna substancja ulega utlenieniu, utleniacz biorąc udział w reakcji redukuje się.
4. Czyli jeszcze raz substancja która ulega REDUKCJI jest utleniaczem, substancja która się UTLENIA jest reduktorem
.
Odnośnie napisania równania to piszesz to samo co napisałeś słowni:) Czyli żelazo + tlen daja ten tertatlenekdiżelaza
0 -
Ja napisałbym korzystając z szeregu elektrochemicznego co jest katoda a co anodą w każdym ogniwie no i np obliczyłbym SEM ogniwa, narysował schemat.
http://home.agh.edu.pl/~wisla/Ogniw_t.pdf
Dodatkowo mogę napisać Ci coś o tej całej korozji:) Będą to raczej luźne myśli. Jak wiadomo "blacha" zawiera Fe i ma nieprzyjemna tendencje do rdzewienia-korozji. Jest to spowodowane tym ze sami wytwarzamy stal, nie występuje ona naturalnie w przyrodzie i dlatego żelazo zawarte w stali chce wrócić do "pierwotnej" postaci. No i by zapobiec korozji np. blachy samochodowe pokrywa się "ocynkiem" a potem lakieruje. Na okrętach gdzie obecność słonej wody jeszcze bardziej sprzyja "znikaniu" statków montuje się bodajże płyty z cynku. Dlaczego? Gdy spojrzysz na szereg elektrochemiczny i potencjały zobaczysz ze cynk jest wyżej w szeregu i jest bardziej aktywny. Dlatego korozja najpierw "zajmie" się cynkiem i żelazo zostawi na później.
Odnośnie tych twoich ogniw to z pary Fe-Cu żelazo ma niższy potencjał więc powinno być anodą a miedź katodą. Natomiast Ze-Fe to cynk będzie anodą a żelazo katodą. Jeśli gdzieś się pomyliłem poprawcie:P Z ogniw nigdy szczególnie dobry nie byłem a pamięć już nie taka:P
0 -
Przeczytaj poniższą instrukcje:) jak nie pomoże pisz na gg 1456295. Tekst będzie raczej marną pomocą bez rysunków. W każdym podręczniku do chemi organicznej powinien być sposob nazywania węglowodorów i ich rysowania.
Musisz nauczyć się dwóch rzeczy:
- mając nazwę związku narysować jego wzór strukturalny
- mając wzór strukturalny podać nazwę.
Łatwiejsza opcja to ta pierwsza:)
W chemii organicznej trzeba pamiętać że węgiel ma 4 "łatpki"
------------------------------------------------------------
PRZYKŁAD
Weźmy np 2-chloro-propan
1. Rysujemy najpierw propan
-C-C-C-
2. Numerujemy sobie atomy węgla od dowolnej strony (tutaj nie ma znaczenia od której) Numeracja jest tylko pomocą dla nas potem należy ją usunąć
-C1-C2-C3-
3. Przy drugim atomie węgla oznaczonym C2 wstawiamy atom chloru
4. Dorysowujemy brakujące wodory wykreślamy numerki pomocnicze które daliśmy w pkt 2.
-------------------------------------------------------------------------------------------
2,2-dichloro- oznacza że przy drugim atomie węgla umieszczono dwa atomy chloru.
1,2-dichlorp- oznacza ze przy pierwszym i drugim atomie węgla umieszczono po 1 atomie chloru
P.S
Spróbuj narysować podany przez siebie przykład:) 2,2,2,3 - tetraetylopentan
oraz 3 etylo - 2 metylopentan
Dodam, że pierwszy związek na pewno nie istnieje:) gdyż węgiel może mieć tylko 3 łapki:)
-------------------------------------------------------------
Nazewnictwo związków organicznych (mając wzór strukturalny podać nazwę)
Bardziej skomplikowane związki organiczne nie maja prostych nazw takich jak propen, butan itd. Niektóre z nich zawierają chlor, brom lub inne grupy / PODSTAWNIKI. Jeśli spotkamy się z przyłączoną do głównego łańcucha grupą CH3-
nazywamy ją grupą metylowa gdyż pochodzi ona od metanu, natomiast grupa C2H5- pochodzi od etanu i nazywana jest grupą etylową.
Zasady jakimi należy się kierować przy nazywaniu związków organicznych są stworzone po to by jak najdokładniej i jednoznacznie nazwać dany związek organiczny gdyż niepoprawna nazwa może oznaczać kilka związków.
1. Szukamy głównego łańcucha węglowego. Powinien być on najdłuższym możliwym łańcuchem jaki da się znaleźć. Jeśli występują wiązania podwójne , potruje powinny się one znaleźć w łańcuchu głównym.
2. Następnie numerujemy łańcuch od strony która jest „ważniejsza”. Jeśli mamy do czynienia z grupami funkcyjnymi(-OH, -COOH, C=O) powinniśmy numerować od strony od której jest bliżej do danej grupy, następnie ważne są wiązanie, podwójne, potrójne, a dopiero potem, podstawniki, ważniejsze są podstawniki o większej masie.
3. Podstawniki wypisujemy w kolejności alfabetycznej. Czyli najpierw bromo potem chloro , etylo, metylo itd. Przed nazwą podstawnika wypisujemy numerek węgla przy którym się znajduje. Jeśli mamy kilka takich samych podstawników np. dwa chlory w związku podajemu numery węgli przy których się znajdują następnie ile ich jest di,tri,tetra i dopiero nazwa podstawnika. Powinno to wygladać tak
1,2,3- trimetylo (oznacza że przy pierwszym ,drugim, trzecim atomie węgla znajduje się po jednym atomie chloru)
4. Po wypisaniu wszystkich podstawników podajemy nazwę węglowodoru w głownym łańcuchu. Jeśli występują wiązania podwójne potrójne, także musimy to zaznaczyć np. okt-2-EN. Oznacz że wiązanie podwójne jest przy drugim węglu w głownym łańcuchu.
0 -
Tak zgadza się. Przy zadaniach gdy do kwasu dodajemy metal warto spojrzeć do szeregu aktywności metali. Reakcja zajdzie tylko wtedy gdy metal jest bardziej aktywny od wodoru i wtedy wyprze go z jego kwasu. Ogólnie jak zobaczysz jakieś metale szlachetne: złoto, srebro, platyna lub miedź to reakcja nie zachodzi.
0 -
Zad 2.
Najpierw chciałem zauważyć, że nie wiadomo o jaki kwas dokładnie chodzi, gdyż są dwa kwasy fosforowe(V), ortofosforowy(V) H3PO4 i metafosforowy(V) HPO3. W zadaniu chodzi pewnie o ten orto.
Opisze jakie czynności powinieneś wykonać by poradzić sobie z zadanie.
(1) Zacznij od napisania równania rekcji magnezu z kwasem ortofosforowy (V), w której wydzieli się ortofosforan(V) magnezu i wodór. Pamiętaj że wodór należy do gazów aktywnych i zapisujemy go w cząsteczkach dwuatomowych.
(2) Uzgodnij równanie reakcji, tak żeby ilość pierwiastków po prawej stronie była równa tym po lewej.
(3) Spisz masy molowe magnezu i wodoru z układu okresowego
(4) Ułóż proporcję magnez - wodór na podstawie której obliczysz ile g wodoru otrzymałeś.
(5) Przedstaw równanie reakcji i obliczenia na forum, gdyby coś było jeszcze nie tak poprawimy.
0 -
Zad 1. Nie jestem pewny swojej odpowiedzi dlatego napiszę tylko że należy ułożyć równanie reakacji i przeliczyć ze wzoru C=n/v ilości moli (n) każdego z substratów.
zad 2.
Najpierw należy napisać poprawne równanie reakcji zobojętniania kwasu ortofosforowego (V) i zapisać masy molowe substratów odczytując je z tablicy.
Następnie należy przeliczyć jaką masę ma 0,3 dm3 kwasu o gęstości 1,4g/cm3. (nie daj się oszukać by to policzyć trzeba zamienić jednostki by były takie same)
Gdy mamy już masę liczymy ile "czystego kwasu" jest jest w roztworze 20%. (Czyli liczymy ms ze wzoru na stężenie procentowe)
Mając masę kwasu układamy sobie proporcję korzystając z równania reakcji i otrzymujemy masę "czystego" wodorotlenku
Ostatnim etapem jest policzenie ponownie ze wzoru na stężenie procentowe masy roztworu KOH.
Zad 3
Tak jak w poprzednich zadaniach zaczynamy od napisania równania reakcji i uzgodnienia oczywiście.
Ja najlepiej widzę na molach także, przeliczyłem najpierw ze wzoru na stężenie % ms NaOH a następnie obliczyłem ile to jest moli.
Następnie korzystając z proporcji 1mol-22,4 dm3, należy przeliczyć na ile moli to 4,48 dm3, warto też w tym momencie zamienić sobie dodatkowo ilość moli siarkowodoru na masę.
Podstawiamy mole do równania i okazuje się że mamy nadmiar NaOH, z proporcji liczymy ile otrzymamy moli siarczku sodu.
Przeliczamy ilośc moli siarczku sodu na masę (będzie to nasze ms)
Obliczamy cp ze wzoru na stężenie procentowe.
Zad 4
Piszemy dwa oddzielne równania reakcji jedno dla zobojętniania wodorotlenku sodu kwasem siarkowym (VI), drugie dla zobojętniania KOH.
Przeliczamy masy wodorotlenków na ilości moli
Z każdego równania oddzielnie liczymy ilość moli kwasu siarkowego (VI)który jest niezbedny do zoobojętnienia wodorotlenków.
Sumujemy te ilosci moli i ze wzoru C=n/v obliczmy objętość.
0 -
Tak będę rozwijał na bieżąco. Prawdopodobnie będzie tam dużo więcej rzeczy. Postaram się wszystko ważne wytłuścić jednak na stronie jest to znacznie trudniejsze niż w wordzie. Jakby ktoś chciał żeby jakiś temat został opisany to proszę napisać. Fajnie by było gdyby przeczytał to ktoś kto przygotowuje się do matury i ocenił przydatność
.
0 -
To co teraz zaprezentuje jest odzwierciedleniem w jaki sposób wiedza chemiczna ułożyła się u mnie w głowie:). Ten tok rozumienia i uczenia się chemii ma na celu maksymalne użycie układu okresowego, wytworzenie powiązań miedzy układem okresowym, budową pierwiastków, pisaniem wzorów substancji, określaniem rodzajów wiązań i wielu innych rzeczy. W tekście podaje tylko najważniejsze według mnie informacje. Kolejne rzeczy będę dodawał po kawałku, jeśli ktoś ma uwagi, propozycję proszę pisać na pw
1.Układ okresowy
Pierwiastki w układzie okresowym ułożone zgodnie ze wzrastającą ilością protonów (liczba atomowa).
Czyli jeśli np. wodór jest pierwszy oznacza to że ma 1 proton, węgiel jest 6 to znaczy, że ma 6 protonów itd.
Układ okresowy składa się z grup (strzałka w dół) i okresów --->(strzałka w prawo) . Pierwiastki znajdujące się w tej samej grupie mają podobne właściwości, tworzą związki o podobnej budowie.
Przykładem mogą być te same wzory tlenków w grupie II MgO , CaO, BeO.
2.Cząstki elementarne
Najważniejsze cząstki elementarne to proton, elektron neutron. Z tych cząstek zbudowane są atomy pierwiastków. Istnieje znacznie więcej cząstek elementarnych o których można sobie poczytać w podręcznikach.
Proton- jest oznaczany symbolem p posiada masę równą 1 u (jeden unit) oraz ładunek dodatni +1. Zapisujemy go w następujący sposób
p
Masę zapisujemy w indeksie górnym natomiast ładunek w indeksie dolnym.
Elektron- jest oznaczany symbolem e posiada masę tak niewielką, że przyjmuję się, że ma masę 0, w przeciwieństwie do protonu obdarzony jest ładunkiem ujemnym. Zapisujemy go jako 0-1e
Neutron- jak sama nazwa wskazuje jest to cząstka neutralna, nie posiada ona ładunku, posiada ona masę równą 1u.Zapisujemy go w następujący sposób 10n
Masę zapisujemy w indeksie górnym natomiast ładunek w indeksie dolnym
3.Budowa atomu
W celu opisania budowy atomów stosuje się najczęściej model atomu Bohra. W uproszczeniu zakłada on że atom jak układ słoneczny. W centrum atomu znajduje się jądro w którym skupiona jest cała masa, czyli zawiera ono protony i neutrony. Na około jądra krążą po powłokach elektrony. Skoro w jądrze znajdują się protony to można powiedzieć, że ma ono „ładunek dodatni” dlatego przyciąga ono ujemnie naładowane elektrony. Ostatnia powłoka nazywana jest powłoką walencyjną.
Dlaczego elektrony „nie spadają na jądro”
http://www.swiatnauki.pl/pdf/jak_dlaczego/02_10.pdf
Na maturze często pojawiają się pytania o ilość protonów, neutronów, elektronów w atomie danego pierwiastka. Wszystkie te informacje można „wyciągnąć” z układu okresowego.
Jak już wcześniej napisałem pierwiastki ułożono w układzie wraz ze wzrostem liczby protonów. Czyli liczba atomowa oznacza zawartość protonów w jądrze.
Protony mają ładunek dodatni, elektrony ujemny, neutrony są obojętne. Protony i neutrony mają masę 1u elektrony 0.
Pojedynczy atom pierwiastka jest elektrycznie obojętny także jeśli w jądrze znajduje się 10 protonów to elektronów także musi być 10.
Liczba masowa to suma mas protonów i neutronów bo tylko one posiadają masę. Czyli by obliczyć ilość neutronów wystarczy od zaokrąglonej masy odjąć liczbę protonów.
Przykłady podaj liczbę p, n, e dla następujących pierwiastków. H, C, Ne, K
H- wodór ma liczbę atomową równą 1 więc ma 1 proton, skoro nie jest to jon to ładunek także musi być obojętny(0) czyli musi posiadać 1 elektron. Masa atomowa wodoru w układzie okresowym wynosi 1,008 także zaokrąglamy ją do 1. Różnica między masą atomową a liczbą atomową wynosi 0 także wodór nie posiada neutronów
H- 1p, 1e, 0n
C – węgiel jest 6 w układzie okresowym także ma 6 protonów, 6 elektronów. Masa atomowa węgla to po zaokrągleniu 12. 12 odjąć 6 to 6 z czego wynika że posiada 6 neutronów.
C- 6p, 6e, 6n
Ne- 10p, 10e,10n
Jony to atomy pierwiastków obdarzone ładunkiem (kationy- dodatnie(+), aniony- ujemne(-)). Powstają one w następujący sposób:
-kationy na skutek oddania elektronów , (kationami są najczęściej metale)
-aniony na skutek przyjęcia elektronów (anionami są najczęściej niemetale).
Wszystkie pierwiastki dążą do posiadania 8 elektronów na powłoce walencyjnej, tak jak gazy szlachetne. Metalom I i II grupy najłatwiej jest oddać elektrony. Z kolei niemetale posiadają już sporą liczbę elektronów i przyjęcie jednego czy dwóch jest dla nich łatwiejsze niż oddanie elektronów które posiadają.
„Zwykły” atom potasu ma 19p,19e,20n
Jon potasu K +powstał na skutek oddania jednego elektronu z powłoki walencyjnej czyli ma on
19p, 18e, 20n.
Jon Mg 2+ powstał na skutek oddania dwóch elektronów z ostatniej powłoki
Jon Al 3+ powstał poprzez oddanie 3 elektronów z powłoki walencyjnej
Ilość powłok określa się na podstawie okresu w którym dany pierwiastek się znajduje. Czyli np. wapń leży w 2 grupie i 4 okresie czyli ma cztery powłoki na których rozmieszczone są elektrony.
By określić ilość elektronów na ostatniej powłoce wystarczy spojrzeć na numer grupy. Pierwiastki umieszczone w 1 grupie mają 1 elektron na ostatniej powłoce. W grupie drugiej dwa. Schemat powtarza się od grupy 13 do 18 gdzie pierwiastki mają kolejno 3,4,5,6,7,8 elektronów na ostatniej powłoce.
Powłoki nazywane są także literkami K, L, M, N, O, P, Q, gdzie K to ta najbliżej jądra. Każda powłoka ma swoją maksymalną liczbę elektronów (oczywiście na powłoce może znajdować się mniej elektronów ale nigdy więcej). Dla powłoki pierwszej są to 2 elektrony, dla drugiej jest to 8 elektronów dla 3 jest to 18 elektronów. By obliczyć ile elektronów zmieści się na danej powłoce można skorzystać ze wzoru 2n 2 gdzie za n podstawiamy numer powłoki.
Dla przykładu weźmy Li. Ma on 3 protony 3 elektrony i 4 neutrony. Posiada on dwie powłoki elektronowe (bo leży w drugim okresie). Na pierwszej powłoce K znajdują się 2 elektrony, na drugiej L 1 (bo leży w pierwszej grupie).
Kolejny przykład Si ma 14 protonów 14 elektronów i 14 neutronów. Leży w 14 grupie i 3 okresie. Czyli ma 3 powłoki elektronowej. Na jego ostatniej powłoce M znajdują się 4 elektrony na K dwa na L osiem. Konfigurację elektronową zapisujemy w następujący sposób K2, L8.
4.Izotopy
Izotopy są to atomy tego samego pierwiastka różniące się liczbą neutronów.
Jeśli ktoś miesza w Toruniu to na pewno zna sklep o nazwie (to nie reklama) PDT (Powszechny Dom Towarowy).
No i akurat tak się zdarzyło, że pierwsze literki nazw izotopów wodoru to P D T czyli prot, deuter i tryt.
Warto zapamiętać, że Prot nie posiada w ogóle neutronów. Na pewno wielu z was zastanawia się dlaczego w układzie okresowym pierwiastki mają takie "dziwne" masy atomowe, przecież jeśli proton i neutron ma masę 1u to masy pierwiastków powinny być liczbami całkowitymi.
Otóż liczba podana w układzie okresowym jest średnią ważoną izotopów danego pierwiastka, które występują w przyrodzie. W przyrodzie Prot stanowi 99,98% natomiast pozostałe 0,02% to inne jego izotopy. Średnia izotopowa policzona jest dla wszystkich pierwiastków. Liczy się ją z następującego wzoru
5.Konfiguracja elektronowa (klatkowo), zakaz pauliego, reguła hunta.
Większość osób uczy się na pamięć jak zapisać konfigurację elektronową, nie jest to konieczne korzystając z proponowanego przeze mnie sposoby wystarczy układ okresowy. Ja chemii nigdy nie starałem się nauczyć (jestem zbyt leniwy), sam nie pamiętam czy sam wpadłem na ten sposób czy ktoś mi go przekazał, ale jest on na tyle skuteczny, że nawet gimnazjalista opanuje go w kilka minut.
By zacząć tłumaczyć należy najpierw powiedzieć, że I i II grupa układu okresowego to tak zwany blok s, 13-18 to blok p, natomiast 3-12 to blok d. Jest jeszcze blok f (lantanowce) ale takiej konfiguracji elektronowej raczej na maturze nikt nie każe pisać. Dodatkowo zakładamy, że Hel leży w grupie II i należy do bloku s. Hel posiada dwa elektrony na ostatniej powłoce tak jak Be dlatego mógłby być w II grupie, w grupie 18 znajduje się bo jest gazem szlachetnym. Dlaczego możemy tak sobie przyjąć? Bo w zasadzie cały układ okresowy jest to tylko "umowne" ułożenie pierwiastków i w zależności od kryteriów hel i wodór mogłyby być w innych grupach.
Wcześniej w punkcie 3 także pisałem konfigurację elektronową pierwiastków (K, L, M, N, P) jednak była ona znacznie uproszczona i opisywała tylko z grubsza położenie elektronów na powłokach.
Moja metoda polega na „przesuwaniu” palca po powłokach od lewej do prawej i zapisywania ile pierwiastków i w którym okresie się dotknęło. Weźmy Hel kładziemy palec przed wodorem i przesuwamy w stronę helu . Skoro byliśmy w pierwszym okresie to znaczy że jesteśmy na powłoce pierwszej i zapisujemy 1, był to blok s , dotknęliśmy dwóch pierwiastków stąd zapis 1s2. Liczba przed literką oznacza numer powłoki, literka oznacza blok cyferka ilość elektronów.
Dla porównania będę pokazywał konfiguracje zapisana wcześniejszym sposobem
Hel K2
Hel 1s2
Teraz weźmy np. Beryl, żeby do niego dotrzeć tak samo zaczynamy od wodoru dotykamy ponownie wodoru i heli i zapisujemy 1s2 , następnie kładziemy palec w drugim okresie przed litem, dotykamy litu i berylu i już dotarliśmy. Zapisujemy 2 (bo jesteśmy w 2 okresie), blok s (bo I, II grupa) 2s2.
Cała konfiguracja dla berylu prezentuje się następująco
Beryl K2L2
Beryl 1s22s2
Jak widać na razie nie ma żadnej znaczącej różnicy pomiędzy oboma sposobami zapisu.
Kolejnym pierwiastkiem którego konfigurację zapiszemy będzie tlen. Ponownie zaczynamy od wodoru i helu 1s2. Następnie udajemy się do drugiego okresu i przechodzimy przez lit i bery 2s2. Wkraczamy do bloku p, kolejnymi pierwiastkami których dotykamy są bor, węgiel, azot i ostatecznie tlen. Ponownie zapisujemy najpierw numer okresu 2, potem blok czyli p, a następnie ilość pierwiastków w bloku p których dotknęliśmy czyli 4. Zapisujemy to razem 2p4.
Ostateczna konfiguracja tlenu to
Tlen K2 L6
Tlen 1s2 2s2 2p4
Powoli zaczyna być widać różnicę między oboma zapisami. Literki s, p, d, oprócz tego że oznaczają „bloki” układu okresowego oznaczają także orbitale molekularne pierwiastków.
6.Elektroujemność
Jest to zdolność do przyciągania elektronów.
7.Wiązania chemiczne
8.Tlenki
9.Kwasy
10.Wodorotlenki
Sole
Właściwości pierwiastków
1 -
Według mnie na początek to podręcznik operon jest niezły. Sporo informacji przydatnych do rozszerzenia jest też w podręczniku nowej ery. A żeby dobrze zdać maturę trzeba je po prostu rozwiązywać. Bierzesz stare arkusze i robisz:). Wiele zadań się powtarza, opierają się o tą samą wiedzę. W chemii ważne jest jej zrozumienie jej jako całości, uczenie na pamięć daje niewiele.
0
na Studia
Napisano · Zgłoś ten post
Wiem że odpowieadam późno:P ale i tak napisze.
Jak piszesz instukcje pisz "Do kolby o pojemności dodano, dopełniono(poprawna instrukcja powinna być napisana w formie bezosobowej).
Do obliczeń wezmę średnią z obu stężeń (choć nie powinienem:P)czyli 0,5 mg/cm3.
Takie cos trzeba liczyć od tyłu. Ostatnia kolba była na 10cm3 czyli w tych 10cm3 znajduje sie 5mg rutenu. Ten ruten wziął się z wcześniej pobranego 1 cm3 przesaczu czyli te 5mg było w 1cm3 przesączu. Skoro w 1cm3 jest 5mg to w 25cm3 przesaczu powinno być 125mg.
Czyli według tego te 125 mg powinno być w 0,1g=100mg. Czyli wyszła lipa.
Jeśli miałbym zgadywac gdzie jest błąd to prawdopodobnie pobieraliście próbkę 1 g roztartej tabletki rozpuszczenia. Po przeliczeniu wyjdzie koło 16 mg w tabletce.
Czemu nie 25?
Prawdopodobnie rutyna nie bardzo chciała się rozpuszczać i tylko częśc się rozpusciła lub na opakowaniu kantują i podają nieprawdziwe informacje.